«Γιν – Γιανγκ μου…με μπερδεύεις πολύ!!!»

Ο κόσμος μας στηρίζεται σε μια αιώνια πάλη καλού και κακού, όπου οι αντίθετες έννοιες μέσα μας και τριγύρω, πολεμούν ποια θα υπερτερήσει της άλλης. 

Ουρανός – Γη
Καλό – κακό
Άσπρο – μαύρο
Φως – σκοτάδι

Εκπλήρωση- ανεκπλήρωτο…

Μέσα μας υπάρχει τόσο η διαβολική όσο και η αγγελική πλευρά. Είμαστε ικανοί τόσο για το μεγαλύτερο καλό, όσο και για το μεγαλύτερο κακό. Τελικά τι είναι αυτό που καθορίζει αν ένας άνθρωπος είναι καλός ή μη?

Σε κάποιους από εμάς υπάρχει εκ φύσεως περισσότερη ποσότητα κακίας μέσα μας και άρα είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε κακοί?

Και τελικά τι είναι αυτό που καθορίζει αν κάποιος θα μας δείξει τον καλό ή τον κακό του εαυτό? Είναι θέμα τύχης ή εξαρτάται από άλλους παράγοντες?

Πως γίνεται άνθρωποι που γνωρίζουμε να φέρονται σε όμοια καλούς ανθρώπους, σε άλλους τέλεια και σε άλλους σαν … υλικά μιας χρήσης?

Πως γίνεται να φέρεται κανείς όμορφα και με τρυφερότητα σε ανθρώπους που του φέρθηκαν σκληρά και σε φίλους που τον αγκάλιασαν, να τους προξενεί το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε - και όλως περιέργως να κοιμάται χωρίς τύψεις μετά?

Γιατί στην περίπτωση αυτή, έχουμε το εξής παράδοξο:
Ο ίδιος άνθρωπος να είναι για κάποιους το καλύτερο παιδί και για άλλους ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου, όπου η Κόλαση του Δάντη δεν έχει ορίσει ακόμα επίπεδο κατάταξης για την άθλια συμπεριφορά του!!!!

Μα πως μπορεί να συμβαίνει αυτό? Κι αν είμαστε εμείς αυτοί που ένας καλός για τον υπόλοιπο κόσμο άνθρωπος μας φέρθηκε άσχημα, μήπως φταίμε εμείς που του βγάλαμε την σκοτεινή πλευρά του χαρακτήρα του? Μήπως κάτι πάνω μας μαγνήτισε το κακό που κρύβει μέσα του? Κι αν όχι τότε τι γίνεται με το ως άνω παράδοξο?

Οι αντίθετες έννοιες με βάση τη θεωρία του γιν και του γιανγκ είναι εναλλασσόμενες και αλληλοσυμπληρώνονται. Χωρίς την μία δεν υπάρχει η άλλη και στην ιδανική κατάσταση οι δυο τους βρίσκονται σε απόλυτη ισορροπία.

Καμία δεν υπερτερεί της άλλης. Κι αυτό είναι απλό να το καταλάβουμε στο ζεύγος κίνηση – αδράνεια. Δεν μπορούμε να είμαστε συνεχώς σε κίνηση!
Πρέπει να ξεκουραζόμαστε για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.

Στο ζεύγος καλοσύνη – κακία αδυνατώ να το καταλάβω! Σε τι ακριβώς ωφελεί η κακία μέσα μας και πολύ περισσότερο όταν παίρνει σάρκα και οστά στις πράξεις μας? Πως θα επέρχονταν η ανισορροπία στο σύμπαν αν εξέλιπε η κακία? Ποια άσχημη επίπτωση θα υπήρχε αν φερόμασταν ο ένας στον άλλο με καλοσύνη και πάνω από όλα με σεβασμό? Τι ισορροπία λοιπόν προσφέρει το κακό?

Ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων από τους δασκάλους του Ι Τσίνγκ για τις αφελείς ερωτήσεις μου, αλλά η καθημερινότητα με μπερδεύει!!!

Και δεν με ικανοποιούν καθόλου οι απαντήσεις του τύπου: έπρεπε να σου συμβεί το άσχημο αυτό γεγονός για να εκτιμήσεις όσα έχεις στη ζωή σου!

Ευχαριστώ πολύ, αλλά μια χαρά ζούσα και τα εκτιμούσα όλα και πριν μου συμβεί αυτό το άσχημο γεγονός!!! Δεν μου χρειαζόταν άλλος ένας «πολεμιστής του σκότους» (θα ήθελα πολύ να εκφραστώ διαφορετικά στο σημείο αυτό, χρησιμοποιώντας άλλη πιο κλασικά ελληνική λέξη, αλλά λέω να μην ρίξω το επίπεδο….) για να αισθανθώ ευτυχισμένη για τα κεκτημένα μου!!!

Εννοείται δε, ότι η απάντηση έπρεπε να σου συμβεί ένα άσχημο γεγονός για να επέλθει ισορροπία στο σύμπαν θα με «ζόριζε» πολύ και πάντως, δεν θα με έπειθε… Τι να πω? Μπερδεύτηκα και απάντηση δεν βρήκα…

Πηγή: newspolis.